Skip to main content

Lockdown horroshow

Eind april, 2020, Nederland

In tegenstelling tot huidhonger dat velen ervaren
Verlang ik naar de zogenaamde stilte
Id est
De relatieve rust van Leiden
Van voor de coronatijd

Tijdens deze, voor sommige mensen, crisis
Is het mogelijk
In Nederland 
Om te genieten van coronarust

Deze rustvorm bestaat echt

Immers
Het wordt door veel media en hun gebruikers getoond
Aan de hand van foto’s en filmpjes
Dus het is

Waar en hoe dan?

Het is hier in Leiden 
Aan het water
Heel druk
Zo ook op de straten

Op de grachten en singels vaart een bonte stoet bootjes 
Protserige sloepen met daarin middenstanders
Speedbootjes met een lading testosteron aan boord
Achenebbisje studentenpieremachochels van het Leidse corps 
En de ondefinieerbare lagen daartussen 

In eendrachtige eenheid 
Gebroederlijk veelal te hard varend
Maken zij hun ‘Rondjes Leiden’ 
Spookachtige rondjes 
Een doelloze onafgebroken onveranderlijke cyclus 
The Horror....the horror...

Deze tot bootmensen getransformeerde populatie
Heeft momenteel verder niets tot weinig om handen


Aan wal, op de singelstraat
Is het van hetzelfde laken een pak
De ganse dag produceert het
Een luchtvervuilend geronk

Van auto’s, scooters en zware motoren 
Die de decibellen tot aan je hamer en aambeeld aan het einde van je gehoorgang naar binnen smijten
Waarschijnlijk om een tochtje te maken of zo
Of naar de bouwmarkt
Misschien het tuincentrum

Dan 

De middeleeuwse binnenstad 
Vanzelfsprekend is het hier eveneens druk
Waar je een gespreide drukte kunt  ervaren
Want de terrassen, kroegen en restaurants doen ‘t niet
Hel en verdoemenis
Zodoende is het overal druk

Dus

Opvallend veel wandelaars
Normaal afwezig in deze getale
Veel stelletjes
Nu veroordeeld tot elkaar
In verwarring rondslenterend
Langs de gesloten horecaondernemingen

En natuurlijk 

Studenten die en masse bivakkeren op hun stoepdelen
Dat oogt eigenlijk wel gezellig hoor 
Maar als je sociaal wilt distancen 
Moet je de weg op 
Waar fietsers van beide richtingen slalommen 
Langs de auto’s die daar rijden
of om onduidelijke reden gewoon staan. 

Ten slotte

De topattractie van deze lockdown horroshow 
Bestaat uit de klussers (mannen) 
Die uren in de weer zijn 
Wat is er anders te doen?
Met hun schuurmachines, slijptollen, boormachines etc. 
Op ieder tijdstip denkbaar
Onchristelijke, christelijke en andere denominationele tijdstippen.

Helaas is deze apenheul metaforisch
Immers geluid gaat omhoog naar de chemtrail vrije blauwe lucht
Met ander woorden
Die machinegeluiden beginnen nog maar net met hun productie
Wat leidt tot
Algehele klussersgeluidsoverlast.

Voor mij
De hoofdpersoon in dit elegische klaagzang 
Is het wachten
Op een moment
Hopelijk nabij
Het zaligmakend moment
Dat de hordes weer als vanouds
plichtsgetrouw naar hun campings, vakantieparken, shoppingmalls, sport- en/of buurtverenigingen, attractieparken, zwembaden, spa’s, restaurants, kroegen, studentenverenigingen, mogen en moeten gaan.

Als de ‘Poorten tot de 0 Centimeter Maatschappij’
Weer worden geopend, 
Zal ik er niet rouwig om zijn
Dat is dan mijn bevrijdingsdag 

Aldus opgetekend, 
Op iets wat men Woningsdag (omg) noemt
Naar aanleiding van verscheidene signalen 
Van verscheidene van mijn zintuigen.

P.S. Als de Poorten zijn geopend 
Zal ik, de hypocriet, te vinden zijn 
Op een drukke oververhitte dark technoparty 
In een vervallen industrieel erfgoedconstructie 
d.d. 50 v. Cor. o.i.d.

Hou vol! 
(Ik dus.)

Comments

Popular posts from this blog

Aesthetic death of my town

One hour before curfew It is the year 2021 A late January evening I am supboarding on the flat waters Of the medieval canals And see my city  In all its beauty  Enough people walk by But never more than two persons  And I am floating In these bridge galaxies (hard to explain 😆 )  While I am doing this  Noises are dimmed  Curfew time is approaching  All the lights in the houses are lit Everyone is home To the satisfactory of my curiosity And I sense something different And it is beautiful  And sad For When I am paddling back To my home I experience  That my town Is dying In  All Its Beauty

Hold on (nothing's the same)

I had to enter the supermarket, alone And was happy No more scores of people, pushing  Quietness, … at the cash desks Then After a short while It felt kind of spooky Me, in this surrealistic surrounding Sligro Tuesday afternoon March 24 2020 I have this love hate relation with people 1.5 meters distance to another human being No problem, what a relief Sooner than I could imagine I started to miss these folks by the minute Also I had to concentrate on the shopping “Cheese, eggs, fresh vegetables…” “Hey, they play some really good songs” I danced a bit “I will pass you via this side” And the supermarket employer involved in this scene said  “Thanks” “Thank you”, I replied My thoughts on humankind Which dropped  Dramatically the last weeks Changed a bit, positively upwards In a relax mood I continued “Oh yes, almonds, raisins, taco chips…” “Wow, is it true?” “Do I hear the opening chords of this song?” Yes, y